Deze weblog beoogt niet meer (en ook niet minder) dan een proeftuintje te zijn, waarin wordt geëxperimenteerd en gejongleerd met taal, zowel in proza als in poëzie. Neemt u de inhoud niet altijd even serieus: Wahrheit und Dichtung kunnen mijlenver uiteen liggen, maar soms ook verrassend dicht bij elkaar.

En schroomt u vooral niet om te reageren: rebekking@gmail.com


vrijdag 7 februari 2014

Ingewijd


Zó dichtbij en toch zo heel ver weg,
Als ik fluisterend iets tot je zeg.
Jij slaapt de slaap der machtelozen,
Waar je niet zelf voor hebt gekozen.


Het zijn de mooiste regels, ooit door mij geschreven.
Doch liever waren zij maar ongepubliceerd gebleven,
Al is hiermee wel tegelijkertijd verklaard,
Waarom zo lang hier niets meer werd geopenbaard.


Het hart speelde je danig parten:
Het klopte wel, maar niet van harte.
Wat jij ternauwernood mocht overleven,

Heeft je wel tot medisch unicum verheven.