De paalklever
Naarmate de zendamateur voor zijn dialoog met een mede-amateur of monoloog langduriger dan wel frequenter gebruik maakt van het analoge of digitale netwerk, wordt hij een dankbaarder studie-object voor allerhande -ogen. Van psycho- tot sociologen en alles, wat daar aan gedragswetenschappers tussen zit.
Er valt op eenvoudige wijze een lijst samen te stellen van degenen, die een (veel) meer dan gemiddeld gebruik van het netwerk maken, soms tot lering ende vermaak van zijn talrijke toehoorders, soms ook wel tot hun irritatie. Deze zgn repeater- of paalklevers, ook wel aangeduid als paalschurkers, hebben doorgaans veel te vertellen, maar weinig te zeggen en hadden eigenlijk liever politicus willen worden.
De toppers op deze lijst beschouwen zich graag als de maat der dingen, weten als geen ander hoe men zich te gedragen heeft als zendamateur en dragen dat vol overtuiging uit. Bovendien hebben zij in hun werkwijze wel iets weg van componisten als Haydn en Mozart, die ook gek waren op herhalingen. Het "da capo al fine" is hun handelsmerk.
Het komt voor, dat hun optreden om niet altijd onbegrijpelijke redenen wordt onderbroken door oneigenlijk gebruik van de repeater door ongelicenseerden. Zodat de luisteraars even op adem kunnen komen. Dergelijke ingrepen leiden vaak een regelmatig terugkerende discussie in over zgn knijpers (waarover in een volgende aflevering meer), waaruit nog wel eens blijkt, dat zendamateurs het langst praten over onderwerpen, waar ze het eigenlijk niet over willen hebben.
De hitparadist
Kort na de recente intrede van de digitale communicatie voor zendamateurs is het fenomeen van de hitparadist ontstaan. Hij is nauw verwant aan de paalklever, maar heeft andere motieven. Sinds nog niet zo lang geleden een internationale ranglijst van digitale netwerk-gebruikers is gepubliceerd, heeft hij er alle belang bij om een zo hoog mogelijke klassering te krijgen. Buitenstaanders zien daar een vorm van reclassering in, maar zo niet de hitparadist.
Hij heeft ook niet in de gaten, dat genoemde ranglijst is samengesteld met dezelfde bedoeling als waarmee een opa zijn kleinzoontje van zes laat winnen bij het dammen. De hitparadist wil zelf winnen en beschikt voor het vullen van de zendtijd over een uitgebreid arsenaal aan onderwerpen. Hij kan uren praten over de kwaliteit van hondenbakken, de fiscale voordelen van een veel jongere echtgenote en de vraag, wat hij zijn goudvis het best te eten en te drinken kan geven. De hitparadist vervreemdt langzaam maar zeker van zijn omgeving. Zijn vrouw roept vergeefs naar boven, dat het eten koud staat te worden en verzucht tenslotte: "Mijn man? Een mooi boek, maar ik heb het uit".