Deze weblog beoogt niet meer (en ook niet minder) dan een proeftuintje te zijn, waarin wordt geëxperimenteerd en gejongleerd met taal, zowel in proza als in poëzie. Neemt u de inhoud niet altijd even serieus: Wahrheit und Dichtung kunnen mijlenver uiteen liggen, maar soms ook verrassend dicht bij elkaar.

En schroomt u vooral niet om te reageren: rebekking@gmail.com


zondag 30 november 2014


Voor de gemeenschap

Voor het frivole leven, zo werd ons enkele decennia terug in films nog voorgehouden, moest je in Tirol zijn. Dáár gebeurde het. En dus trok op zekere dag ook de dichter/schrijver Levi Weemoedt vol verwachting en met goede (wee)moed naar Oostenrijk. Maar blijkens zijn poëtische verslag van deze erotische expeditie moet het resultaat hem toch wat tegengevallen zijn:

Ik wilde al zo heel lang naar Tirol:
een lustig volk woont daar: rokken of broeken
kennen ze niet. De vrouw is blond, frivool.
De man ramt maar. De droefheid is ver te zoeken.

'k Zat bronstig door het busraam uit te kijken
zoals ik ook in menig nacht'lijk uur
die films verslonden had. Bergtoppen prijkten:
Maar waar bleef al dat bloot in de natuur?!

Daar blonk de Alpenwei! daar was het bal!
'k Liet jodelend mijn lederhose glijden,
smeet onderbroek en bril tot diep in 't dal,
want ginds lagen de eerste blote meiden!

O, 't werd voor allen daar een onvergetelijke nacht!
Een meid riep: Boeoeh...!  Had die soms meer verwacht?

Voor dit soort pret en vermaak hoef je tegenwoordig gelukkig niet meer helemaal naar Oostenrijk, maar kan je al in het Brabantse Oss terecht. Daar bestaat sinds kort de VDG, Voor De Gemeenschap. Een even vanzelfsprekende als met zorg gekozen naam voor een groep gelijkgestemden. Want wie is daar nou tegen? Het zijn vooral  natuurlijk jongeren (vanaf een jaar of twaalf), die voor de gemeenschap zijn, maar  de VDG telt ook wel oudere leden, hoewel die minder in te brengen hebben. Voor De Gemeenschap zal wel als carnavalsvereniging zijn begonnen, maar vorige week heeft de club ook meegedaan aan de lokale gemeenteraadsverkiezingen en werd meteen de grootste partij. Niet onbegrijpelijk, want een mens wil wel eens wat, ook of desnoods in groepsverband.
Persoonlijk vind ik het een prachtige naam voor een politieke partij: Voor de gemeenschap. Daar is over nagedacht, zij het vermoedelijk niet al te lang. Het mooiste en tevens meest uitdagende lijkt mij nog om van zo'n partij lijsttrekker te zijn. Want waar kan zo'n functie dankbaarder worden vervuld temidden van al die mensen, die voor de gemeenschap zijn?


maandag 24 november 2014

Modern times

Laatst vroeg iemand, die wel van een eitje bij zijn ontbijt houdt, maar kennelijk nog niet zo vertrouwd was met Facebook, aan mij: "How do you like your eggs in the morning?"
Ik heb hem uitgelegd, dat dat heel eenvoudig was. Hij hoefde alleen maar even op het icoontje met de duim omhoog te klikken.

Leonard Cohen, een Facebook-gebruiker avant la lettre, vond destijds bij het uitbrengen van één van zijn songs al meteen, dat men dat liedje maar mooi moest vinden: "Like a bird on a wire". Gebiedende wijs enkelvoud. Nu maak ik zelf wel uit, wat ik like of niet like, maar in dit geval kon ik me zijn dringende verzoek wel voorstellen. Want een 'bird on a wire' zie je haast niet meer. Alles is bijna wireless geworden. Logisch dus, dat veel mensen de draad kwijt zijn. Hij is er gewoon niet meer. En dat werd in het rampjaar 1672 al voorspeld: Het volk wordt reddeloos, de regering redeloos en het land dradeloos. En precies zo is het gegaan.