Deze weblog beoogt niet meer (en ook niet minder) dan een proeftuintje te zijn, waarin wordt geëxperimenteerd en gejongleerd met taal, zowel in proza als in poëzie. Neemt u de inhoud niet altijd even serieus: Wahrheit und Dichtung kunnen mijlenver uiteen liggen, maar soms ook verrassend dicht bij elkaar.

En schroomt u vooral niet om te reageren: rebekking@gmail.com


woensdag 10 december 2014


Relatie

Ik hoop van harte dat het lukt',
Dacht de auctor intellectualis,
Hangend aan het snelwegviaduct,
'En ook, dat iedereen het lezen kan':
Caro ik hou van je jan.

Dat lijkt klare taal, ooit in vermoedelijk grote haast en rode letters op een viaduct over de A1 geschilderd. Zonder enige interpunctie, want daar was waarschijnlijk geen tijd meer voor. Of geen verf. En juist door het ontbreken van punten en komma's is de boodschap toch wat minder duidelijk dan zij in eerste instantie lijkt. Eén ding is zeker: de mededeling is gericht aan Caro. Maar wie houdt er nou eigelijk van wie of wat? In welke relatie staat Caro tot de auctor intellectialis van deze tekst? De taal zal ook hier weer een onuitputtelijke bron van inspiratie en misverstanden blijken te zijn.

Wie niet al eerder bij A.L.Snijders over Caro heeft gelezen, mag zich het hoofd breken over wat er met dat simpele zinnetje zoal bedoeld zou kunnen zijn, bij voorkeur in gezelschap en na enige alcoholische versnaperingen.
Voer ook voor thriller-schrijvende vrouwen. Ik hoor het wel.