Deze weblog beoogt niet meer (en ook niet minder) dan een proeftuintje te zijn, waarin wordt geëxperimenteerd en gejongleerd met taal, zowel in proza als in poëzie. Neemt u de inhoud niet altijd even serieus: Wahrheit und Dichtung kunnen mijlenver uiteen liggen, maar soms ook verrassend dicht bij elkaar.

En schroomt u vooral niet om te reageren: rebekking@gmail.com


maandag 12 maart 2012

Succes ermee…

Nog niet zo lang geleden zal tijdens de nascholingscursussen voor winkelpersoneel de nodige aandacht zijn besteed aan het onderdeel “klantvriendelijkheid”. En terecht natuurlijk, want je kan als consument niet genoeg als koning worden beschouwd  en in de watten worden gelegd. Vandaar dus, dat de klant tegenwoordig bij vrijwel iedere aankoop na betaling aan de kassa te horen krijgt: “Succes ermee” of ook wel de variant “Veel plezier ermee”. Te pas, maar ook te onpas. Want wat moet ik er nou van denken, als ik bij de aankoop van een brood van de caissière te horen krijg: “Succes ermee”? Het zou natuurlijk kunnen, dat de kassajuffrouw kort voordien nog in een sexshop had gewerkt en zich na haar aanstelling bij de brood- en banketbakkerszaak nog niet zo gauw bewust was, dat “succes ermee” of woorden van gelijke strekking niet meer zo relevant zijn.

Soms meen ik in de woorden “succes ermee” of “veel plezier ermee” wel eens een ironische ondertoon te bespeuren. Toen ik onlangs bij een doe-het-zelf-zaak een bouwpakket voor een nogal gecompliceerde kast kocht, zei de laatste schakel in de keten van het winkelpersoneel ook “Succes ermee”, maar op een toon, alsof er ernstig aan mijn vaardigheden werd getwijfeld en men er bijna hardop bij dacht: “Zie dat ding maar eens in elkaar te krijgen”.
Alsof mijn ambachtelijk onvermogen van mijn gezicht viel af te lezen.

Laatst stond ik in een groentezaak achter een vrouw, die nog net voor sluitingstijd een komkommer had gekocht. Je zal er zo vlak voor het eten maar om verlegen zitten. Toen ze bij de groenteboerenknecht had afgerekend, kreeg ook zij te horen: “Veel plezier ermee”.
“Bemoei je er niet mee, snotaap. Dat maak ik zelf wel uit”, snauwde ze terug.
Zo zie je maar hoe goed bedoelde klantvriendelijkheid gemakkelijk kan ontaarden in ongewenste bemoeizucht.

* * * * *

Nog wat taal-curiositeiten:
”Hoor eens”, zei de man tegen de dove, “als je niet naar me luistert, hóór je hier niet”.

Twitter-bericht:
”Lieve M8eld, ik sta al vanaf 1/2 4 bij de N8w8 op je te w88. Tis maar dat je 2t. XXX 3s”.

Tijdens de rellen gooiden de studenten Slavische Talen met Molotov-cocktails en de studenten Nederlands met medeklinkers naar de politie.

* * * * *

Liefde maakt blind
De volgende geschiedenis speelde zich af op een fruitschaal in Appelscha en laat zien, hoe meedogen- en tevens vruchteloos de liefde soms kan zijn.

Tussen Jonathan en Bellefleur,
Heerste rozenschijn en manegeur,
Al zei zij – tot zijn grote schrik – een keer:
”Ik vind jou best een heel geschikte peer”.

Waarna hij natuurlijk nog wel een appeltje met haar te schillen had en er toen subtiel op heeft gewezen, dat zij geen appels met peren moest vergelijken.
Maar het mocht niet baten. Later is Bellefleur er toch met een peer, ene Gynt uit Noorwegen, vandoor gegaan en koos zij voor een gemengd huwelijk, al hield ze Jonathan nog altijd als een appeltje voor de dorst achter de hand. En kijkt ze ook nog wel eens steels naar hem.

2 opmerkingen: