Taal

Het schrijven van een goede sollicitatiebrief is kennelijk niet iedereen gegeven, te oordelen tenminste naar het aantal mensen, dat mij in de loop der jaren daarbij om hulp heeft gevraagd. Mijn aanvankelijke verbazing daarover (iedereen heeft op school toch fatsoenlijk leren lezen en schrijven) heeft al lang plaats gemaakt voor een gevoel van mededogen met bijvoorbeeld de grote schare academici, die blijkens onderzoek ook maar over een matige taal- en uitdrukkingsvaardigheid beschikken. Dus verbaast het mij al lang niet meer, als een verzendhuis op Internet aankondigt, dat desgewenst de goederen protestante kunnen worden toegestuurd. En evenmin als ik vanmorgen via de radio mag vernemen,  "dat het in Zeeland regent, maar in de rest van het land een stuk droger is". Soms geeft men zijn eigen onkunde gelukkig ruiterlijk toe. Zoals afgelopen zondag een jeugdige medewerkster van "Vroege vogels" (naar haar stem te oordelen niet veel ouder dan een jaar of twaalf; kinderarbeid?). Ze liet zich door een directeur vertellen, dat de nieuwbouw zich in de laatste fase bevond en vroeg - gezien haar vermoedelijke leeftijd wel enigszins begrijpelijk: "Wat betekent dat?" "Dat de nieuwe fabriek bijna klaar is", legde de directeur haar geduldig uit.
Dat het vervoegen van het werkwoord "gebeuren" een groot deel van de bevolking voor de grootste problemen stelt, kunnen we vrijwel dagelijks her en der ervaren. Maar de mooiste staaltjes van verkeerd taalgebruik kunt u maandelijks aantreffen op de achterzijde van het blad  "Onze Taal". Eén ervan wil ik u niet onthouden. In een advertentie stond te lezen "Speeltuinvereniging zoekt timmerman voor het maken van een wip". Het aantal sollicitanten schijnt bijzonder groot geweest te zijn, al beschikte niet iedereen over het juiste gereedschap....
Degene, die de opdracht kreeg, schreef na gedane arbeid nog diezelfde avond in zijn dagboek:

Vandaag een wip gemaakt,

En daarna nog een schommel

Voor een speeltuin in Zaltbommel.