Deze weblog beoogt niet meer (en ook niet minder) dan een proeftuintje te zijn, waarin wordt geëxperimenteerd en gejongleerd met taal, zowel in proza als in poëzie. Neemt u de inhoud niet altijd even serieus: Wahrheit und Dichtung kunnen mijlenver uiteen liggen, maar soms ook verrassend dicht bij elkaar.

En schroomt u vooral niet om te reageren: rebekking@gmail.com


zondag 16 oktober 2011

Link(s) en recht(s)

Omdat mijn dochter met het onbevoegd in beweging brengen van een trein (zie het artikel "De zak" van maandag 10 oktober hieronder) ruime aandacht in de media heeft gekregen, leek het mij niet overbodig om haar van een goede advocaat te voorzien. Want dat dit muisje nog wel een staartje zou krijgen, leek mij buiten kijf. Dus vroeg ik een studiegenoot van weleer om advies. Tot mijn verbazing vroeg hij:
- Wil je een linkse advocaat of een rechtse?
- Ik wil in ieder geval een advocaat, die linker is dan de rechter.
- Ja, dat wil iedereen wel, maar gebeurt slechts zelden.
- Ik dacht trouwens, dat iedere advocaat tegenwoordig links was...
- Zolang hij zijn toga aan heeft of over zijn werk praat wel, maar daarna niet meer.
- En heeft een advocaat nou een toga aan of om?
- Daar heb ik me nog nooit in verdiept. Ik zou het niet weten. Vind je dat echt belangrijk?
- Soms... Ben jij trouwens nog steeds actief in de advocatuur?
- Niet meer in het strafrecht. Geen droog brood in te verdienen. De rechter hoort je nog net aan, maar luister niet naar je. Bovendien is het me te link geworden. Ik ben ermee gestopt, toen ik de kinderen uit de buurt regelmatig voor mijn deur hoorde zingen:  "Advocaatje leef je nog..."
- iejaa deejaa....
- Ja precies... Kijk, dat zingen ze natuurlijk niet voor niets. Laatst zongen ze zelfs "Zo stierf onze advocaat..."
- Tiereliereliere...
- Je bent aardig op de hoogte.... Nee, ik begin er niet meer aan. Ik doe tegenwoordig alleen nog geschillenbemiddeling tussen burgers. Veel dankbaarder en nog lucratief ook. Moet je eens zien, wat die strafpleiters voor capriolen moeten uithalen om nog een beetje aandacht in de media te krijgen. Dat heeft met het verdedigen van een verdachte niets meer te maken.
- En jij?
- Ik doe mijn werk veel anoniemer. Je moest eens weten hoe dankbaar twee mensen, die eerst als kemphanen tegenover elkaar staan, kunnen zijn, als je ze met wat geven en nemen en buiten de rechter om tot elkaar kan brengen. Bespaart partijen een hoop ellende, stress en kosten. Maar waar belde je nou ook al weer over?
- Over mijn dochter...
- Oh ja, over die plaszakjes  van de spoorwegen. Nou Ron, geloof maar niet, dat de NS daar aangifte van zal doen. Nóg meer negatieve publiciteit. En dat stukje, dat je dochter per ongeluk met die Sprinter heeft gereden kan je toch moeilijk een treinkaping noemen. Ik hoor wel, hoe het afgelopen is....


Hoewel ik nou niet direct zou durven beweren, dat het aanzien van advocaten omgekeerd evenredig is met hun inkomen, zijn zij door de eeuwen heen toch veelvuldig in woord en beeld bespot. Beroemd in dit verband is de serie tekeningen Les gens de Justice van Honoré Daumier.




Een linkse of een rechtse advocaat.... Zou het veel verschil maken? Er zijn terreinen, waarop het verschil tussen links en rechts nauwelijks relevant of zelfs merkbaar is. Sommige mensen weten vaak ook niet wat links en rechts is. In de chirurgie kan dat vervelende gevolgen hebben. Het verkeerde been zal maar worden afgezet. Of juist je goede heup geplastificeerd.

In het verkeer kan het ook tot ververlende situaties leiden als uw Tom-kwadraat u gebiedt, linksaf te slaan en u gaat naar rechts. Waar helemaal geen weg blijkt te zijn; sommige mensen vertrouwen nu eenmaal blindelings op de techniek.

In militaire dienst heb ik zelf ondervonden, hoe onfortuinlijk het kan uitpakken, als een naast je in het gelid staande collega het verschil tussen links en rechts niet kent. Toegegeven: militaire commando's plegen zelden goed gearticuleerd uitgesproken te worden. Meestal moet men op basis van wat onsamenhangende klanken maar begrijpen wat er wordt bedoeld en een béétje geoefend soldaat weet dat ook. Behalve de dienstplichtige, die natuurlijk naast mij stond en het commando "Naar rechts richten" verkeerd verstond of interpreteerde, hetgeen mij een forse kaakslag opleverde. Verder was het wel een aardige jongen.


Ezelsbruggetjes willen nog wel eens uitkomst bieden. Zo ook voor mensen, die links en rechts niet van elkaar kunnen onderscheiden. Dan heet het: "Rechts is, waar de duim links zit". Klopt helemaal niks van. Toen een waarzegster mij onlangs verzocht, haar mijn rechterarm toe te steken, opdat zij mijn hand zou kunnen lezen, bleek aan de hand van mijn rechter arm mijn duim mooi óók rechts te zitten.
Ja, u mag dat gerust controleren. Ik wacht wel even....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten