Recht en amusement

Het recht is er om het maatschappelijk leven in goede banen te leiden, te ordenen. En om geschillen te beslechten. Doodserieuze zaken zonder ook maar de geringste amusementswaarde. Naar de lach in het recht moet je met een vergrootglas zoeken. Die moeite heeft de befaamde rechtsgeleerde A.Pitlo zich getroost.
Het leverde een dun boekje op, waarvan de inhoud bovendien slechts de ingewijden tot weinig meer dan een glimlach vermag te brengen. Geen dijenkletsers dus. En ook het recht, dat de mobiele rechter mr. Visser spreekt en toepast, heeft geen enkele amusementswaarde. Hier zijn het de strijdende partijen en hun supporters, die er een vrolijke boel van maken door elkaar verbaal flink in de haren (indien aanwezig) te vliegen.
Soms doen zich in de praktijk echter situaties voor, waar het recht ofwel geen raad mee weet, of analoge toepassing tot uiterst koddige en de verbeelding prikkelende taferelen zou leiden. Ik denk in dit geval aan de tandarts uit Wijchen, die een patiënt een kunstgebit had aangemeten, maar nooit zijn rekening betaald zag.
De tandarts riep de man onlangs voor controle op, nam de patiënt, toen deze eenmaal comfortabel in de behandelstoel lag, zijn gebit uit de mond en gaf te kennen, het pas terug te zullen geven zodra de rekening was voldaan. En daar stond de patiënt, met een lege bek en toch z’n mond vol tanden. Voor de wanbetaler brak toen een “tandeloze tijd” aan, om met A.F.Th. van der Heijden te spreken. Oog om oog, tand om tand, moet de tandarts gedacht hebben en liet vervolgens zijn (eigen) tanden zien. Zo’n patiënt kan ik missen als kiespijn en hij dreigde het gebit te vernietigen, als de rekening niet binnen een week was betaald. En nu maar hopen, dat de patiënt geen dominee is, of vertegenwoordiger of winkelier of enig ander beroep uitoefent, dat hem in veelvuldig mondeling contact met zijn medemens brengt.

Het Nederlandse recht staat een aantal soorten schuldeisers toe, de zaak, waarom het gaat, in bezit te houden tot de rekening is betaald. Gaat uw auto voor onderhoud of reparatie naar een garage, dan hoeft de garagehouder de auto pas terug te geven, als de nota is voldaan. Wordt er niet betaald, dan mag de auto onder voorwaarden worden verkocht, zodat de garagehouder uit de opbrengst kan worden betaald.
Ten aanzien van een kunstgebit lijkt dat wat moeilijker. En alleen daarom al zal de tandarts het retentierecht niet toekomen.

Voor alle zekerheid nog even geinformeerd bij het advocatenkantoor Van Riet, of daar een geval van retentierecht voor een tandarts bekend was, maar geen antwoord gekregen. Je zal maar dringend om rechtsbijstand verlegen zitten.

Toch benieuwd hoe deze zaak afloopt. Allerlei organisaties en de lokale politiek schijnen zich inmiddels met de zaak bezig te houden, maar weigeren ieder commentaar. Dus blijf ik het op basis van de beschikbare informatie vooralsnog een komische kwestie vinden:

Een tandarts uit het oosten van het land,
Had onlangs iets bijzonders bij de hand:
Want met zijn lijfspreuk oog om oog en tand om tand
Haalde hij zowaar een landelijke ochtendkrant.

De man, in zijn behandelstoel gezeten,
Kreeg vorig jaar problemen met het eten,
En dáárom een prothese aangemeten.
Maar betalen? Geweigerd of gewoon vergeten.

Dus nam de tandarts de prothese uit zijn mond
En deed hem ietwat triomfantelijk toen kond,
Dat het kunstgebit kon worden opgehaald,
Zodra de nota eindelijk eens was betaald.

En daar ging de man met lege handen
En alleen spreekwoordelijk zijn mond vol tanden.