Deze weblog beoogt niet meer (en ook niet minder) dan een proeftuintje te zijn, waarin wordt geëxperimenteerd en gejongleerd met taal, zowel in proza als in poëzie. Neemt u de inhoud niet altijd even serieus: Wahrheit und Dichtung kunnen mijlenver uiteen liggen, maar soms ook verrassend dicht bij elkaar.

En schroomt u vooral niet om te reageren: rebekking@gmail.com


donderdag 7 november 2013

Bankroet

Mijn vertrouwen in het bankwezen is tot een zo laag niveau gedaald, dat ik zelfs niet meer op een bank in het park durf te gaan zitten. Alles wat met banken te maken heeft, wantrouw ik, of het nu gaat om een speelbank of een bloedbank, dan wel om een bankstel, een bankschroef of een banket of banketstaaf. Zelfs het bankbiljet vertrouw ik niet meer. Toen ik laatst eindelijk een biljet van 200 Euro te pakken had gekregen, bleek ik er niets mee te kunnen doen. Hoe mooi zou het leven zijn geweest, als de mens nooit was uitgevonden en er dus ook geen geld was geweest.

Nicolaas Beets (u weet wel: van de Camera Obscura) wist dat in het midden van de 19e eeuw al:

Die Niets heeft, dingt naar Iets met wenschen en gebeden;
Die Iets heeft, haakt naar Meer, naar Veel, die Meerder heeft;
Die Veel heeft, is nog ‘t minst tevreden,
Maar had graag Alles wat de wijde wereld geeft.
Zoo blijft een rustloos menschdom jagen,
En troost zich zorgen en gezwoeg,
In plaats van naar ‘t geluk te vragen,
Dat in dat woordje schuilt: GENOEG.

1 opmerking:

  1. Mooi, dat gedichtje van Nicolaas Beets :-)

    Ik vind het wel spijtig dat je ineens de mensen zou willen 'ongedaan' maken. We hebben een keuzevrijheid en zo veel mogelijkheden om met de wereld en de medemens om te gaan die niet allemaal zo destructief zijn... We moeten enkel eindelijk leren, om 'genoeg' te zeggen... :-)

    BeantwoordenVerwijderen