In gesprek

Vanmorgen, nog vóór mijn dochter belde, had ik al een goed gesprek en wel met de samensteller van een inburgeringscursus.
Hij vroeg: Is het nu “de pot verwijt of verwijdt de ketel…”?
Tja, ook hier maakt een luttel lettertje een wereld van verschil. Al vraag ik mij af, of hij de uitleg heeft begrepen:
Het is “de pot verwijt de ketel… “, maar “de ketel verwijdt de pot”. En da’s heel andere koek.

Even later mijn dochter aan de telefoon. Gerda inderdaad.- Hé pap, ik zie dat je weer met je blog bezig bent. Wat leuk! Wel een beetje provocerend hier en daar,  maar dat hoort nou eenmaal bij je.
- Provocerend? Maatschappelijk betrokken bedoel je waarschijnlijk.
- Nou pap, neem me niet kwalijk hoor, maar dat gedichtje over Hester Borrie getuigt toch niet direct van maatschappelijke betrokkenheid. Pure provocatie, als je het mij vraagt.
- Kan zijn Ger. Wie provoceert zal geprovoceerd worden. Zo ben je nog topvrouw bij Robeco en zo ben je top-less.
- En nóg eens wat: ik las net over die pot en die ketel. Dat onderscheid tussen verwijt en verwijdt heb je beschaafder tot uitdrukking gebracht dan ik eigenlijk van je gewend ben. Ik had iets anders van je verwacht. Ik zag je gedichtje al helemaal voor me over een vrouw, die haar man verwijt, dat… Enfin, je begrijpt wel wat ik bedoel.
- Nee, eigenlijk niet.
- Denk er maar eens over na. Ik ga geen slapende honden wakker maken. Hoe is het trouwens met je hond? Heb je ‘m al?
- Hij is onderweg. Wacht even… tegenwoordig kan je op Internet precies zien, waar je bestelling zich bevindt. Dat is het mooie van die pakketpost… Hij bevindt zich nu boven Genua. Dus voor het weekend heb ik 'm wel in huis.
- Post restante?
- Protestante? Nee, het is een katholieke hond. En een vrouwtje, want je weet het:
Met een teefje
Beleef je
Nog eens wat,
En wég was buurmans kat.
- Oh, is het er zo één.
- Nee hoor, valt wel mee. Een echte lobbes, net als zijn baas. De meeste honden lijken trouwens op hun baas of bazin. Is je dat wel eens opgevallen?
- Die hond van jou heeft toch van die diepe rimpels in z’n voorhoofd?
- Ja, alsof hij heel diep nadenkt. Een soort denkhond dus.
- Ja ja… Oh ja pap, je mag wel eens wat meer op de lay-out van je pagina letten. Het ziet er maar rommelig uit met al die verschillende lettertypes en –groottes. En van dat gedicht klopte inderdaad geen hout, maar dat wist je zelf ook wel.
- Dat klopte wel degelijk, al klonk het misschien wat raar…..
- Dus een soort “Hier zet men koffie en over de Zaan”- type..
- Inderdaad. Maar ik zal morgen een makkelijker voorbeeld geven.
- Doe dat. En kijk een beetje uit met Facebook, want voor je het weet, ligt alles van je op straat.
- Doek.
- Wat?
- Doe ik.
- Wát doe je?
- Ik zit te bellen.
- Oh ja? Met wie?
- Met m’n dochter.
- Ken ik die?
- Denk het niet. Is ook maar beter zo.
- Zeker weer in dat gekke boek van Komrij zitten lezen? Hoe heet dat ook al weer?
- Perplexicon.
- Oh ja… Nou, succes ermee. En hou het netjes.
- Doek.