Pierewaaien

Ik waai soms dáár en dan weer hier,
Als het zo uitkomt graag eens pier.
En vier wegens behoefte aan genot,
Gewoon mijn lusten dus eens bot.

Ook schiet ik graag met uw verlof,
Zo nu en dan eens uit mijn slof,
Want van het leven hier op aarde,
Bepaal ik zelf per slot de waarde.

Er zijn mensen, die over het laatste anders denken en menen, aan de hand van de Voorzienigheid door het leven te worden geleid. In dát perspectief krijgen bijvoorbeeld de woorden "ik leid het leven van een losbol" (ik noem maar wat) een heel andere en zelfs heel pretentieuze betekenis. Want wie ben ik tenslotte om een losbol door dit leven te mogen leiden? Ook al zal ik er zelf niet onder lijden. En laat u zich door al deze dichterlijke en andere vrijheden vooral niet om de tuin leiden.

Hoe het Russische woord pirovat (dat feesten, fuiven betekent) als pierewaaien in onze vocabulaire terecht is gekomen, is mij niet bekend. Misschien door Tsaar Peter de Grote mee naar Nederland genomen. Het Russische woord lijkt ook verdacht veel op de titel van een bekend studentenlied, io vivat. Misschien moet in die richting een link worden gezocht. In ieder geval hebben pierement en pierewaaien niets met elkaar te maken, al zal ik niet ontkennen, dat ook in pierewaaien best muziek kan zitten.

Laatst vroeg iemand mij nog, of er in het dichterschap eigenlijk wel muziek zit. Gedichten zelf kunnen heel melodieus en muzikaal zijn en poëzie en muziek gaan ook heel goed samen. Maar er valt geen droog brood mee te verdienen, zoals ik kort geleden nog iemand rijmend heb uitgelegd:

Toen onlangs door de roddelpers
Bij mij eens werd geinformeerd,
Hoe een dichter wordt gehonoreerd,
Zei ik: "In de regel meest per vers".