Onlangs maakte ik hier melding van de problemen, die genealogen tegenwoordig ondervinden bij hun uitermate nuttige stamboomonderzoek, vanwege het feit, dat men bij het leven scheidt, hertrouwt, het kindertal verder opvoert en onderzoekers door de stambomen het zicht op het bos ontneemt met al die half-broers en -zusters, stiefkinderen en kinderen, die nu eens de achternaam van de vader en dan weer van de moeder krijgen, al naar gelang de pet staat of de wind waait.
Ik mocht heel wat adhesiebetuigingen van collega-genealogen ontvangen. Eén ervan verdient hier bijzondere aandacht, vanwege het tragische karakter. Het gaat hier om een jonge genealoog, die volledig de weg kwijt is en door zijn huwelijk in zodanige geestelijke en genealogische problemen is gekomen, dat hij ter aanvulling van zijn kennis een schriftelijke cursus gynaecologie heeft aangevraagd bij het LOI (in plaats van genealogie). Nadat hij door het LOI fijntjes naar een andere zorginstelling was verwezen, heeft hij zich ten einde raad met het volgende schrijven tot een psychiater gewend:
Hierbij wil ik u graag mijn uiterst verwarrende toestand uiteenzetten.
Mijn vader en ik woonden samen en we bezaten een radio en een T.V.
Hij was weduwnaar en ik ongehuwd.
Beneden ons woonden een weduwe en haar dochter, beiden schoon van uiterlijk en zonder radio of T.V.
Ze kwamen geregeld bij ons op bezoek en ik werd verliefd op de weduwe en ben uiteindelijk met haar getrouwd.
Mijn vader en de dochter van mijn vrouw werden niet veel later ook verliefd op elkaar en als gevolg daarvan trouwde mijn vader met de dochter van mijn vrouw.
Toen begon de ellende:
Daar mijn vader de dochter van mijn vrouw trouwde, dus ook mijn dochter, is mijn dochter nu mijn moeder.
Ik ben echter tegelijkertijd haar vader, omdat ik met haar moeder getrouwd ben.
Verder werd mijn vader ook de schoonzoon van mijn vrouw en ik dus zijn schoonvader, aangezien ik met de moeder van zijn vrouw getrouwd ben.
Mijn vrouw kreeg inmiddels een zoon.
Dat is ook mijn zoon, maar tevens de broer van mijn schoondochter, omdat zij een dochter van mijn vrouw is.
Hij is dus ook de zwager van mijn vader en mij.
Ik ben dus de neef van mijn zoon.
Dus ook de neef van mijn schoondochter, omdat zij een zuster van mijn zoon is.
Dus mijn schoonmoeder is ook mijn tante.
De jonge vrouw van mijn vader werd moeder en haar zoon werd dus mijn broer.
Mijn zoon is oom van mijn kleinkind, omdat hij de broer van mijn dochter is.
Mijn vrouw is zijn grootmoeder, want zij is het kind van haar dochter.
Ik ben dus zijn grootvader. Aangezien de grootvader van mijn broer ook de mijne is, BEN IK ZO DUS MIJN EIGEN GROOTVADER!
Kunt u nu begrijpen waarom ik in de war ben ?
Aldus de noodkreet van mijn jeugdige collega-genealoog.
"Was ik maar nooit verliefd geworden. Dan had ik nu tenminste nog mijn hobby kunnen uitoefenen", zo vertelde hij me kort geleden.
Een probleem, waar overigens méér mensen mee geconfronteerd worden. En waarmee maar weer eens duidelijk wordt, dat je maar één liefhebberij tegelijk kunt beoefenen. Ofwel: heb je lief, laat dan je liefhebberij maar varen.
Van een goede vriend, met wie hij conform het hedendaagse taalgebruik zijn probleem gedeeld had, ontving hij als goede raad en tevens pleister op de wonde het volgende briefje:
Beste kleinzoon van je zwager,
Je roep om hulp is duidelijk overgekomen en ik leef invoelend met je mee.
Echter reële hulp kan hier niet geboden worden tenzij je bereid bent, je over te geven aan ingrijpende maatregelen.
De gevolgen van zulk een zo sterke inteelt zijn moeilijk te overschatten.
Zelfs regressietherapie zal weinig soelaas brengen, maar dat is helaas ook al niet uitzonderlijk.
Reeds jarenlang waarschuw ik in de wetenschappelijke pers tegen het onbegeleid beoefenen van vergelijkbare gevaarlijke hobby's, als het verzamelen van sigarenbandjes en torenduiken met zijwind.
Tot mijn schrik moet hier nu de genealogie ook onder gerekend worden zoals duidelijk blijkt uit je verwonderlijk helder verwoord schrijven.
Naar ik vrees is het te laat om nog een goede risicoverzekering af te sluiten hoewel de kosten van zo'n verzekering grotendeels vergoed worden uit het resterende deel van de bijzondere bijstand waar je nog recht op hebt na het ondergaan van de eerder genoemde ingrepen. Daartoe dient men zich wel te vervoegen bij loket 11 van het gemeentehuis met indicatie, attest en behandelverslagen.
In het vertrouwen je hiermee van dienst te zijn je net zo verwarde hulpverlener,
H.S.
Zo zie je maar weer: een goede vriend is beter dan een verre buur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten