Deze weblog beoogt niet meer (en ook niet minder) dan een proeftuintje te zijn, waarin wordt geëxperimenteerd en gejongleerd met taal, zowel in proza als in poëzie. Neemt u de inhoud niet altijd even serieus: Wahrheit und Dichtung kunnen mijlenver uiteen liggen, maar soms ook verrassend dicht bij elkaar.

En schroomt u vooral niet om te reageren: rebekking@gmail.com


vrijdag 29 juli 2011

Humor

Klik op de foto
 om de voorpagina te kunnen lezen
Hoe zou het toch komen, dat vrouwen, die langs schriftelijke weg een partner zoeken, van de kandidaat altijd weer gevoel voor humor verlangen en de bereidheid om met enige regelmaat ook een terrasje te "pikken". Alsof wij louter een volk van lolbroeken zijn en een subtropisch klimaat hebben. 

Omdat ik zelf van elk gevoel voor humor gespeend ben, voelde ik me veilig, toen ik vanmiddag in het centrum van mijn woonplaats een terrasje opzocht en een plaats vond, niet ver van een door de natuur aardig verwende vrouw, die een krant zat te lezen. Even later bleek ook een echtpaar, dat royaal aan de lokale middenstand  had geofferd, aan een versnapering toe te zijn.
"Hè hè, blij dat ik zit", zei de vrouw van middelbare leeftijd en fors formaat.
"Wat wil je drinken, Mien?" vroeg de man, ook van middelbare leeftijd, maar met een wat normaler postuur.
"Doe maar een Spa blauw".
Toen de ober kwam, bestelde de man een Spa blauw en een biertje.
"Moet je nou zo vroeg in de middag al weer aan de alcohol?"
"Ach Mien, er zijn ergere dingen in het leven".
"Daar gáát het niet om...."
"Waar gaat het dan wèl om?"
"Dat je ook best eens zonder alcohol kunt"
"Je doet net, of ik de hele dag aan de drank ben".
"Nou, dat scheelt soms niet veel.... En zit niet zo naar dat mens te gluren".
Dat mens was kennelijk de vrouw, die niet ver van mij vandaan de krant zat te lezen. Het was mij niet ontgaan, dat de man inderdaad enige malen zichtbaar geamuseerd in haar richting had gekeken.
"Ach Mien, vrouwen, die De Telegraaf lezen, interesseren mij niet. Dat weet je toch?"
"En van Job Cohen moet je ook al niets meer hebben".
"Nee en vanaf vandaag al helemaal niet meer. Job moet maar eens een andere job gaan zoeken. Opzichter van een speeltuin, dat lijkt me wel iets voor hem".
"Nou, wind je nu maar niet zo op. Ze komen er in Den Haag ook zonder jou wel uit. En kijk nou toch eens voor je. Nou zit je nog naar dat mens te lachen ook".
"Ik lach om wat er in de krant staat, die ze zit te lezen".
"Oh ja? En wat staat er dan wel voor leuks?"
"Tippelzone achter douane Schiphol. Oost-Europese dames vliegen op en neer".
"Ja ja, dat vind jij natuurlijk wel weer leuk... Weet je wat Karel? Krijg jij maar het héén en weer. Ik ga naar huis".
En weg was Mien.
Gevoel voor humor is soms raar verdeeld in de wereld.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten