Schoffelen

Jantje zag eens eieren hangen,
Oh als pruimen wel zo groot.
Jantje wou een eitje bakken,
Wou wel eens wat anders op zijn brood.

Deze parodie kwam ik tijdens het schoffelen in mijn taaltuintje tegen. Onder de afgevallen bladeren ook nog een grafschriftje van onbekende herkomst:

Hier ligt Herman, dood.
Zijn leven was geen pretje.
Begonnen ooit als brood
Eindigde hij dus als kadetje.

--------

Tijdens het uitlaten van mijn Shar Pei vroeg een tegenligger me, wanneer ik voor het laatst iets voor het eerst heb beleefd?

En over deze reclame voor een (Belgisch) biermerk heb ik ook even moeten nadenken: “Neem ik een man of zal ik batterijen kopen?”

---------

Niet zo ver over de grens werd een meisje laatst wakker door hoefgetrappel. Ze vroeg haar vader:
Wer reitet so spät durch Nacht und Wind?
Das ist Sankt Nikolaus, mein liebes Kind.

---------

Blijkbaar ben ik ooit nog eens verliefd geweest op een boerendochter en heb ik kennelijk haar vader wel eens geholpen op het land. Ik vond, geheel vergeeld, tenminste dit gedenkwaardige verslagje:

Ooit heb ik, jong en onbezonnen,
De akker van een vriendinnetje ontgonnen,
Maar was nog onvoldoende op de hoogte
Van het feit: wie zaait zal oogsten,
En heb mijn vrees voor vrouwen nooit meer overwonnen.

Het staat er echt. Hoe verzint een mens het.