Deze weblog beoogt niet meer (en ook niet minder) dan een proeftuintje te zijn, waarin wordt geëxperimenteerd en gejongleerd met taal, zowel in proza als in poëzie. Neemt u de inhoud niet altijd even serieus: Wahrheit und Dichtung kunnen mijlenver uiteen liggen, maar soms ook verrassend dicht bij elkaar.

En schroomt u vooral niet om te reageren: rebekking@gmail.com


vrijdag 27 mei 2011

Brief

Vandaag een brief van een lezer uit Glanerbrug, die ik - met zijn toestemming -  in zijn geheel hier overneem, omdat hij zo goed aansluit op mijn artikel van gisteren en eerlijk gezegd precies weergeeft, wat ik uit een soort "lijfsbehoud" zelf maar heb weggelaten.

Geachte heer Bekking,

Hoewel ik het niet altijd met u eens ben, lees ik uw stukjes toch steeds met veel plezier. Dit overigens (helaas) in tegenstelling tot mijn vrouw,  die zich iedere keer weer afvraagt, wat ik er nu eigenlijk aan vind. Met name als ik weer eens hardop om iets lach. Maar gisteren veroorzaakte uw allerlaatste zin hier een complete echtelijke ruzie. Trekt u het zich overigens niet aan. U had volkomen gelijk en de ruzie is inmiddels weer enigszins bijgelegd.
Het begon, toen ik na het lezen van uw stukje even wat nadenkend voor me uit zat te staren en mompelde: "Ja verdomd, eigenlijk heeft-ie wel gelijk". En mijn vrouw prompt reageerde met:
- Wie heeft er nou weer gelijk?
- Die man, die stukjes op zijn weblog schrijft, waar jij niks aan vindt.
- Oh die. Wat schrijft hij dan?
- Dat mensen, die hun kleine kinderen meenemen naar verre vakantiebestemmingen, hun kinderen in feite als bagage beschouwen en meestal ook zo behandelen.
- Zo zég je dat toch niet.
- Misschien niet, maar hij heeft wel gelijk.
- Nee Jan, die man heeft helemáál geen gelijk. Die kinderen zien op jonge leeftijd tenminste al het nodige van de wereld en dat kan nooit kwaad.
- Ach Mien, denk je nou echt, dat je die kinderen er een plezier mee doet om ze eerst 2000 km in een auto te laten zitten, om ze vervolgens aan het strand van de Costa del Sol met hun emmertje en schepje te laten spelen in plaats van in Noordwijk aan Zee?
- Nou Jan, ik zou het wel weten hoor: ik zit liever in Benidorm aan het strand dan in Noordwijk.
- Kijk, dat is nou precies wat ik bedoel: jij denkt alleen maar aan jezelf, aan wat je zelf wilt. Net als al die ouders, die hun kleine kinderen meenemen naar Spanje of Portugal of weet ik waar heen helemaal. Dan beschouw je je kinderen toch alleen maar als bagage?
- Misschien is het zand in Benidorm wel geler dan in Noordwijk...
- Wat zijn vrouwen toch Diskussionsunfähig...
- Wat zeg je, Jan?
- Dat ouders met kleine kinderen vaak egoistisch zijn, als het om vakantie gaat. Geen wonder, dat ze vermoeider terugkeren dan ze weggaan. Ze komen vaak al helemaal gestressed op de plaats van bestemming aan.
- Overdrijf je niet een beetje, Jan? En je kunt die kinderen toch een slaappil geven. Heb je ook dat gejengel en gezeur niet aan je kop.
- Nou Mien, als je er zó over denkt, moet ik misschien wel blij zijn, dat je geen kinderen kon krijgen.

Dat laatste had ik natuurlijk niet moeten zeggen. Maar je zult de ouders de kost maar moeten geven, die hun kinderen met een slaappilletje stil houden. Dat vind ik onmenselijk, dus eigenlijk beestachtig.
Maar de storm is inmiddels weer geluwd.

Met vriendelijke groet,
Jan van M.

:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten