Lachen

Van meteorologische of natuurkundige verschijnselen heb ik blijkbaar geen verstand. Ik zocht het de laatste dagen wat hoger op, in de veronderstelling, dat hoe dichter ik bij onze warmtebron, de zon, kom, hoe warmer het wel zou worden. In veel gevallen gaat zo'n redenering ook op, maar in mijn geval natuurlijk weer niet, want hoe dichter ik bij de zon kwam, hoe kouder het juist werd.  In een glasblazerij had ik toch heel andere ervaringen.

Dat méér verschijnselen, die zich boven mijn hoofd afspelen, ook boven mijn pet gaan (logische gevolgtrekking), bleek ook uit de reactie van een lezer, die mij er gisteren op wees, dat een zwarte streep in het luchtruim onmogelijk een remspoor van een vliegtuig kon zijn, zoals ik had vermoed.
Dus houd ik me voortaan maar met aardser dingen bezig en kijk maar eens wat vaker omlaag in plaats van omhoog, zoals Sammy. En zag toen meteen op een grafsteen staan:


Hier rust verzetsman Gerrit van der Woord.
Ondergronds zet hij zijn werkzaamheden voort.


Je oog moet er maar net op vallen. En naast hem kennelijk een treinbestuurder:


Sinds hij een rood sein bij Bussum heeft gemist,
Ligt hier een ongehuwde Intercity-machinist.


Soms worden grafschriften ook wel eens geweigerd. Lodewijk van Alledin wist me laatst te vertellen, dat van gemeentewege een steen was weggehaald met het inderdaad wat bizarre en zelfs smakeloze opschrift:


Hier ligt Willem van der Werf,
Onderhevig aan bederf.


Ik ga iets vrolijkers bedenken. Laat ik maar eens beginnen met het boekje van Anton C.Zijderveld: Waarom wij lachen. Ja, dat zou ik inderdaad wel eens willen weten. Maar wat zou de schrijver precies bedoelen:
a) waarom lachen wij eigenlijk?
of
b) waar lachen wij eigenlijk om?
Een heel verschil.