Deze weblog beoogt niet meer (en ook niet minder) dan een proeftuintje te zijn, waarin wordt geëxperimenteerd en gejongleerd met taal, zowel in proza als in poëzie. Neemt u de inhoud niet altijd even serieus: Wahrheit und Dichtung kunnen mijlenver uiteen liggen, maar soms ook verrassend dicht bij elkaar.

En schroomt u vooral niet om te reageren: rebekking@gmail.com


zaterdag 28 mei 2011

Kom(kom)mer en kwel

Omdat vooral vrouwen het slachtoffer blijken te zijn geworden van de besmette Spaanse komkommers (wat mij overigens niet onlogisch voorkomt), leek het mij niet ongepast, om mijn dochter in zorgvuldig gekozen en kiese bewoordingen te waarschuwen voor het onoordeelkundig gebruik van de komkommer.

Weliswaar heeft een deskundige verklaard, dat vrouwen de maaltijd plegen te bereiden en daardoor ook de grootste kans op besmetting lopen, maar naar mijn op meer praktische ervaringen gestoelde mening is dat maar de helft van de waarheid. Alleen: hoe vertel ik dat mijn dochter? Indien al nodig...
Dat de deskundige er bij zijn verklaring kennelijk van uitgaat, dat het meestal de vrouw is, die het eten bereidt, doet vermoeden, dat naar zijn mening de emancipatie nog nauwelijks vorderingen heeft gemaakt en de huisman nog een onbekend verschijnsel is. Maar dit nu even terzijde.

Er zijn trouwens méér natuurproducten van Spaanse origine, die - eh... hoe zal ik dát nou zeggen... - de gemoederen wel eens bezighouden. En soms zelfs voor ophef zorgen.


- Hé pap, wat leuk dat je belt. Dat gebeurt ook niet iedere dag. Waar zit je?
- Min of meer tussen de komkommers, althans bij wijze van spreken. De EHEC-bacterie is al wat de klok slaat, dus leek het mij niet overbodig om even te informeren, hoe het met jouw komkommergebruik is gesteld.
- Pap, weet je, als je mij zoiets vraagt, weet ik nooit precies, hoe je dat bedoelt en of ik er iets achter moet zoeken. Want ik kén je zo langzamerhand.
-Wat zou je er achter moeten zoeken? Je kunt komkommers eten en....
- ... en je kunt ze ook níet eten.
- Precies. Dan hebben we elkaar in ieder geval goed begrepen. Zoals de maker van dit gedichtje, dat ik ergens op Internet tegenkwam, het vermoedelijk ook goed heeft begrepen:
Hoe  krommer de komkommer,
Hoe knellender de kwel,
Maar beschut door enig lommer,
Lukt 't ook met een kromme wel.
- Nou pap, ik vind het maar een raar gedichtje. Dat ga je toch alsjeblieft niet op je webklog zetten, hè?
- Nee hoor Ger, wees maar niet bang. Ik zou geen lezer meer overhouden. Als jij in elk geval maar om je gezondheid denkt.
- Dat doe ik. En daar heb ik echt geen komkommer voor nodig.
- Dat is in ieder geval een geruststellende gedachte. Want aan zaken voor multi-funktioneel gebruik zit haast altijd een luchtje. Dat zie je nu maar weer. Pas goed op jezelf.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten