Vis

Vriest het in mei,
Dan is april voorbij.


Hoewel aan deze meteorologische wijsheid niet valt te tornen, was het toch even schrikken, toen ik vanmorgen op het water van mijn viskom een dun vliesje aantrof en mijn trouwe metgezel, een kleurrijke Neon Tetra, het zichtbaar koud had. Want van vissen heb ik verstand, ook al vis ik regelmatig achter het net en in troebel water en vang ik bovendien veelal alleen maar bot. Maar ik weet als weinig anderen waar bijvoorbeeld de delicatesse van de forel zit. Vraag het de representanten van de haute cuisine, en velen zullen u het antwoord schuldig blijven. Maar u maakt natuurlijk wel  goede sier met zo'n vraag. Het verraadt kennis van zaken, mits u natuurlijk zelf het antwoord weet. Dat zal ik u morgen onthullen, al zult u uw maag er bepaald niet mee vullen. Maar dat is nu eenmaal steeds het geval met culinaire hoogstandjes: het maagvullend gehalte is gering en bovendien omgekeerd evenredig met de prijs. Toch zet ik nu maar even de forellen op, zij het die van Schubert. Een delicatesse op zich.

Het is overigens niet alleen de visser, die vist. Ook de minder fortuinlijke keeper vist regelmatig en de nieuwsgierige maakt er zelfs vaak een gewoonte van. Je hebt ook nog vis-à-vis, maar dat heeft met vis weinig te maken. En sommigen gooien zo'n kwetsbaar diertje ook wel eens uit.
En denk erom: een visie is niet hetzelfde als een visje, zoals de Barcelona-voetballer Messi in beschaafd Nederlands ook geen Mesje heet.
U ziet: er valt best nog heel wat uit te vissen. En niet zelden wordt de vis bovendien nog duur betaald.