Gek

Sinds ik met mijn damesrijwiel,
Ooit eens in de vette klei viel,
Loop ik met mijn fiets fier aan de hand,
Schier door het ganse vaderland.


Zoals veldwachters dat vroeger wel deden. Maar gisteren heb ik het toch maar weer eens geprobeerd op mijn weliswaar zeer oude, maar toch degelijke fiets. Ik werd liefdevol in het zadel geholpen en heb zonder kleerscheuren mijn bestemming bereikt. Voor een naturist is dat vanzelfsprekend. Die komt er altijd zonder kleerscheuren vanaf, maar voor mij is het vaak een hele opgave. En ik was nog maar nauwelijks afgestapt, of iemand riep al "Denk om het opstapje". Daar neem ik altijd goede nota van, want ik hèb al wat keren het lokale plaveisel van zeer nabij kunnen bestuderen.
En nu wilt u natuurlijk dolgraag weten, waar ik gistermiddag zo nodig naar toe moest. Daaromtrent laat ik u nu eens lekker in het ongewisse, wat me in dit geval overigens niet veel moeite kost, want ik bleek de hele expeditie voor niets te hebben ondernomen. Op de deur hing nl een bordje: "Psychiater wenst niet gestoord te worden". En dat is me al vaker overkomen. Om gék van te worden...


Dus toen maar thuis wat aan mijn weblog gaan knutselen en in een genereuze bui besloten om al het tot dusver hier geschrevene in een Word-bestand onder te brengen, zodat wie daar aardigheid in heeft, al mijn taalgefröbel en andere flauwekul ook nog eens in chronologische volgorde kan lezen en misschien zelfs wel kan downloaden. Hier kunt u in ieder geval terecht


En gezien mijn soms wonderlijke capriolen op straat toch maar eens informeren of dat onlangs gevonden been nog beschikbaar is. Je weet maar nooit.


Zoals reeds uit de woorden zelf valt af te lezen.
Ben ik vóór een pro- en tégen antithese.