Soep

Na een paar dagen Londen werd ik vanmorgen pas om eight to eight wakker. Normaal eet ik om die tijd, maar vanmorgen at ik dus after eight. Ook wel eens lekker, al eet ik toch liever vóór achten en geef ik 's morgens de voorkeur aan een eitje, met of zonder ham.
Maar de Engelsen hebben in ieder geval wel gevoel voor humor. Toen ik tijdens mijn speurtocht langs het ontbijfbuffet aarzelend bij een schaal met eieren bleef staan en de dienstdoende ober - wijzend op één van de eieren - vroeg: "Is that the egg of Columbus?" zei hij met overtuiging en kennis van zaken: "No sir, that's this one" en wees me een ander ei aan, dat ik toen natuurlijk ook genomen heb. 

Harry Redknapp

Later op de dag in een pub nog even zitten praten met wat Tottenham Hotspur-supporters, maar ze hadden er niet veel vertrouwen in. "De vaart is er een beetje uit", zeiden ze. Ik had die jongens nog willen vragen: "Redknapp het of redt hij het niet?" maar de vraag bleek al overbodig voor ik hem (toch heel spitsvondig, zeg nou zelf) had bedacht.
 
Ik begrijp, dat u nog veel meer van mijn kortstondige avontuur in Engeland zou willen weten,                   
that you are hanging on my lips als het ware, maar ik wilde het eigenlijk over iets heel anders hebben. En wel over die rare letter l in dit lettertype (Trebuchet), over dat onsmakelijke kromme stukje onder aan de letter. (Als u niet weet, hoe de letter l er in dit lettertype uitziet, moet u maar even een willekeurig stukje tekst lezen; u komt er dan genoeg tegen). Ik kan er niks aan doen, maar ik vind het gewoon een beetje een lullige letter. Hij leest niet lekker. Dat komt gewoon door dat kromme uiteinde. Ik vraag me af, waar Vincent Connare met zijn gedachten was, toen hij deze letter voor Microsoft ontwierp. Zijn l doet me een beetje denken aan.... eh.... ja, eigenlijk aan een soeplepel. Denk er aan de bovenkant ook zo'n krom stukje bij (maar dan naar links) en je hebt een soeplepel, zoals je die vaak in keukens aan een rekje ziet hangen, naast een vleesvork, een schuimspaan en nog wat van die werktuigen. Ik snap het wel: meneer Connare had de klok wel horen luiden, maar wist niet waar de lepel hing. Maar nu ik inmiddels weet, dat dit lettertype is genoemd naar een katapult-achtige vechtmachine uit de Middeleeuwen, wordt me veel duidelijk. Genoeg in ieder geval om vanaf morgen een ander lettertype te gaan gebruiken, al was het alleen maar om de interlinie (de ruimte tussen de regels) tot wat acceptabeler proporties terug te brengen. Géén gezicht: al dat wit tussen de verschillende strofen van gedichten.


Hoorde vanmorgen een politicus nog spreken over "de zuiverende werking van de modder". Waarmee de uitdrukking "met modder gooien" voor mij ineens een heel andere, zelfs zeer positieve betekenis heeft gekregen. Ik zal mij er eens in gaan bekwamen. Doelen genoeg. En Multatuli wist al: Een parelduiker schuwt de modder niet.