Deze weblog beoogt niet meer (en ook niet minder) dan een proeftuintje te zijn, waarin wordt geëxperimenteerd en gejongleerd met taal, zowel in proza als in poëzie. Neemt u de inhoud niet altijd even serieus: Wahrheit und Dichtung kunnen mijlenver uiteen liggen, maar soms ook verrassend dicht bij elkaar.

En schroomt u vooral niet om te reageren: rebekking@gmail.com


donderdag 21 april 2011

Grens

Ik ben gerustgesteld en ook tevreden,
Dat alweer een grens is overschreden,
Van een overigens onschuldig soort,
Zodat niemand het in feite stoort.

Want grenzen zijn er in alle soorten en maten. Soms om overschreden te worden, soms om jezelf of anderen een halt toe te roepen, wanneer het om de grenzen van fatsoen en betamelijkheid gaat. Soms ook zijn er grenzen, maar weet men niet waar ze liggen. Wie is tenslotte niet tenminste eenmaal in zijn leven op zoek gegaan naar zijn eigen grenzen.
De grens, die ik nu willens en wetens overschreden heb, is er één van het onschuldige soort. Het is eigenlijk niet eens een grens meer, ook al bestaan aan weerszijden grote verschillen van allerlei aard. Maar die bestaan ook, zonder dat er grenzen zijn.
Omdat ik weet, dat u mij en mijn verrichtingen op de voet volgt, zal ik u in ieder geval in woord, maar ook in beeld vertellen, waar ik al of niet de beest uithang. En wie weet wat allemaal nog meer.

1 opmerking: