De pinkelwinkel

Ik had u graag nog wat willen vertellen over de plaswinkel, die Eric Treurniet (een naam, die nog heel toepasselijk zou kunnen blijken bij de opzet van een complete keten van die winkels in eigen en buitenland) vorige week in de Amsterdamse Kalverstraat heeft geopend, maar mijn dochter heeft het me verboden. Nou... verboden.... Maar het me in ieder geval vriendelijk doch dringend afgeraden.
- Denk je nou echt, dat de mensen daarop zitten te wachten? En bovendien: wat moeten ze wel van je denken? Al die vieze praat....
Nu is een discussie met een vrouw altijd nuttig voor de ontwikkeling of het op de proef stellen van het redelijkheidsgevoel bij de één en de spreekvaardigheid of het geduld bij de ander. Of omgekeerd. Ik had me natuurlijk kunnen beroepen op de slogan van één of andere wijsneus, die eens oreerde: "Spreek een vrouw nooit tegen. Ze doet het zelf wel". Maar dat vind ik toch iets te kort door de bocht. En ook een beetje kinderachtig. Dus heb ik mijn dochter het voordeel van de twijfel maar gegund. Bovendien is er inmiddels op Internet voldoende over die plaswinkel te vinden.


Dat neemt niet weg, dat ik het graag nog even met u had willen hebben over de bedrijfseconomische kant van de zaak, want sinds de uitvinding van het Monopolyspel is de Kalverstraat de duurste winkelstraat van ons land en moet je toch een behoorlijke omzet draaien om tot een acceptabel rendement te komen. Ik had ook graag het voorafgaande marktonderzoek, inclusief de straatinterviews, met u willen doornemen, want eerst zal een dergelijk onderzoek toch moeten aantonen, dat er behoefte bestaat om in de Kalverstraat je behoefte te doen, nietwaar? Want je zult maar op de Overtoom aan het winkelen zijn en je kind krijgt ineens hoge nood. Dan is het nog een hele tippel naar de zeikshop.


Polemieken en discussies met vrouwen kunnen soms heel verfrissend zijn, maar ook wel eens tot verrassende en onvoorziene resultaten leiden. Zoals mij eens is gebleken tijdens een symposium in Noordwijk aan Zee (of Bergen-Binnen, daar wil ik even af wezen). Ik nam nogal actief aan een discussie deel en verkondigde blijkbaar een standpunt, dat niet geheel gedeeld werd door een naast mij zittende vrouw. Toen ik uitgesproken was zei ze, met een onmiskenbaar buitenlands accent: "Ik wil nog wel eens met u in het bad". Dat was in dit geval niet aan dovemansoren gezegd. Groot was dan ook mijn teleurstelling, toen tijdens de voorbereidende handelingen bleek, dat zij niet HET bad bedoelde, maar DEbat.

Zo zie je maar, wat voor verstrekkende gevolgen het gebruik van een verkeerd lidwoord kan hebben.