Stoep

De Telegraaf had gisteren een kwart pagina over voor de "stomste stoep van Nederland". Daar moest ik natuurlijk méér van weten, dus maar even Apeldoorn gebeld, waar die stoep bleek te zijn aangelegd. Vierhonderd meter lang, bestaande uit betonplaten met een onderlinge tussenruimte van ruim twintig centimeter. Vrijwel onbegaanbaar voor de bewoners van een aangrenzend centrum voor gehandicapte bejaarden. Er hebben zich al diverse valpartijen voorgedaan en andere ongemakken met rollators e.d. Maar klagen helpt niet. De verantwoordelijke wethouder:
- Die oudjes moeten niet zo zeuren. Door een fout in de berekening kwamen we voor deze stoep eigenlijk zes betonplaten te kort. Dat is jammer, maar dat probleem hebben we opgelost, door de platen gewoon wat verder uit elkaar te leggen. In de politiek moet je wel vaker van de nood een deugd maken. Niks aan de hand hoor. Mij zijn een paar gevallen van gevallen bejaarden bekend. Maar bejaarden vallen overal, dus ook hier. Best mogelijk, dat er af en toe een rollator vast komt te zitten, maar tot nu toe zijn die steeds binnen een half uur weer losgetrokken.
- Toch zijn die omwonenden er niet erg blij mee.
- Ach meneer, waar maak je een bejaarde tegenwoordig nog blij mee? Ze kosten de gemeenschap alleen maar geld. Nooit tevreden en altijd maar zeuren, dat het vroeger zoveel beter was. Ga er maar aan staan. Maar we gaan die ruimte tussen de platen inzaaien met gras, zodat we prachtige groenstroken krijgen. Het probleem lost zich vanzelf op. En bij de plantsoenendienst hebben we genoeg mensen met taakstraffen rondlopen, die mooi voor het onderhoud kunnen zorgen. Wat is er nou mooier dan straks een frauderende directeur van een woningbouwcorporatie daar het onkruid te zien wieden? Nou dan....
- De bewoners noemen die betonplaten zelf al grafzerken....
- Dat is natuurlijk een beetje overdreven, maar ik kan me die gedachtegang wel voorstellen, zeker bij oudere mensen, als u begrijpt wat ik bedoel... Maar wij hebben daar positief op ingehaakt door de buurt- of bewonerscommissie toestemming te geven om bepaalde voorvallen in die platen vast te leggen, er in te beitelen, zodat die platen  uiteindelijk toch iets van grafzerken weg hebben. Tussen ons gezegd en gezwegen: daar komt natuurlijk niets van terecht, want je komt nog niet met een drilboor in dat beton. Maar dat merken ze vanzelf wel.
- Heeft u nog meer van dergelijke hindernisbanen in Apeldoorn?
- Jazeker! En een hele mooie, midden in de stad. U zou eigenlijk hier eens moeten komen kijken. Een sterk golvende voetbrug naar een fraai gelegen appartementsgebouw. Die golving symboliseert geloof ik de golfslag van het water, waaraan dat gebouw is gelegen. Maar omdat er een paar hele steile stukken in zitten, zien sommige mensen er ook wel de grafiek van de verkiezingsresultaten van het CDA in de afgelopen jaren in. Vind ik óók prima.
- Maar dus eigenlijk ontoegankelijk voor mensen, die minder goed ter been zijn?
- Volkomen. Maar die hebben er ook niks te zoeken.
- Maar moet zo'n appartementsgebouw niet volgens wettelijk voorschrift ook voor mensen met een rollator of rolstoel toegankelijk zijn?
- Zou best kunnen. Maar in de politiek moet je altijd zaken tegen elkaar afwegen. En soms weegt schoonheid zwaarder dan bijvoorbeeld toegankelijkheid. Bovendien: als je slecht ter been bent, koop je natuurlijk geen appartement dat je nauwelijks kunt bereiken of verlaten. Toch?
- En bezoekers dan? 
- Ja, die zie je daar inderdaad wel eens worstelen. Soms lijken het net bergbeklimmers. Het laatste stuk van de brug loopt behoorlijk steil omlaag en komt rechtstreeks op een vrij drukke weg uit. Het is een kostelijk gezicht om te zien hoe op het laatste moment iemand met een rolstoel of rollator stevig in de remmen moet. Soms schiet er wel eens één door, maar het is tot nu toe altijd goed gegaan. En als u eens wist, hoeveel verzoeken we krijgen om die brug in het parcours van allerlei behendigheidswedstrijden te mogen opnemen.... U moet echt zelf eens komen kijken. Zien is weten, zeg ik maar.


Volgende week verkiezingen.... Ik weet het echt niet meer.