Gesprek

Enkele minuten nadat ik vanmorgen mijn PC had opgestart verscheen rechts beneden in beeld het bekende venstertje van Skype, waarmee wordt aangegeven, dat één van. je contacten zojuist ook zijn computer heeft aangezet en on line is. In dit geval was het mijn dochter, die even later dan ook belde.
- Stoor ik?
- Nog niet. Ik was net met een gedichtje begonnen. Iets in de trant van
Voor wie mij oppervlakkig kent,
Ben ik best een leuke vent,
Met wie het prettig potverteren is,
Al ging dat ook diverse keren mis.
.......
- Hallo, ben je er nog?
- Jazeker, maar ik wacht.
- Waarop?
- Op het vervolg. Je begon je rijmpje met mensen, die je oppervlakkig kennen, maar waar blijven degenen, die jou wat beter kennen? Er hoort nog een tweede couplet bij, bijvoorbeeld
Maar voor iemand die jou beter kan,
Ben je meestal maar een arrogante man,
Met wie het minder prettig toeven is,
En liefde doorgaans leidt tot droefenis.
-Ja ja..... het is trouwens "kent" en plaats van "kan"
-Ja pa, dat weet ik ook wel, maar "kent" rijmt niet. Je gaat dat gedichtje toch niet op je blog zetten, hè? Nu we het toch over dichten hebben - en daar belde ik eigenlijk ook voor: Ken jij een zekere Ron de Rijcker?
- Nooit van gehoord. Wie moet dat zijn?
- Een gevluchte Vlaming. R.E. de Rijcker heet hij officieel. Gisteren op een feestje ontmoet.
- Waar moet een Belg nou voor vluchten?
- Dat hoor ik nog wel.  Ik dacht, dat jij hem misschien zou kennen, want hij schijnt ook te dichten, al hoop ik van harte, dat hij dat beter doet dan jouw
-Dan jij...
- Ik was nog niet uitgesproken: dan jouw gepruts. Die literaire anekdotes vind ik hartstikke leuk, maar ga alsjeblieft geen eigen gedichten op je blog zetten. Maar van die De Rijcker heb je dus in ieder geval nooit gehoord?
- Kent Google hem niet?
- Heb ik al geprobeerd.... Niks.
- Dan zal het ook wel niet veel bijzonders zijn. Hoor je trouwens nog wel eens wat van je ex?
- Nee, gelukkig niet.
- Ik las, dat hij weer in opspraak is geraakt, nu wegens levering van inferieure software aan een branche-organisatie, geloof ik.
- Verbaast me niks. Wat me wel verbaast is dat hij heeft goedgevonden, dat ik zijn achternaam blijf voeren. Voor mij wel zo prettig. Val ik tenminste niet zo op als jouw dochter.
- Het is nog maar de vraag, voor wie dat prettiger is, voor jou of voor mij. Maar in ieder geval good luck met die ontsnapte Belg en thank you for calling. Goodbye.
- Jo Stafford. toch?
- Zeker! Wat goed van jou. Was toch ver voor jouw tijd.
- Van Deyssel was toch ook ver voor jóuw tijd? Zal dat liedje nog eens draaien. Lekker sentimenteel, maar toch best mooi.
- Heb je dan een plaat of CD van haar?
- Nee pa, dat hoeft tegenwoordig niet meer. Even een internetverbinding maken met Spotify en je kan kiezen uit meer dan 8 miljoen composities. Op afroep beschikbaar, van Corrie Konings tot Emmylou Harris en van Duke Ellington tot Mahler. Heel handig op feestjes. Je vraagt je gasten, wat ze willen horen en ze worden  onmiddellijk op hun wenken bediend. En kost niks. Natuurlijk wel een goede geluidsinstallatie aan je PC of laptop hangen.
- Hoe heet dat precies?
- Spotify. Kijk maar even op Google. Zelfs voor jou wel leuk. En niet van die gekke gedichtjes op je blog hoor. Ik schaam me dood.
- Doe dat. En doe ook de groeten aan je broer.


Zo, dat was dus mijn dochter Gerda, sinds een jaar gescheiden van een wat branie-achtige IT-man. Leuk om een borrel mee te drinken, maar dat was het dan ook wel. Maar ze heeft er gelukkig geen hekel aan mannen  aan overgehouden. In tegendeel, zou ik haast zeggen, maar met een man onder één dak? Nee, daar is ze voorgoed van genezen. Zegt ze.


En nu nog even het antwoord op de vraag, wie nou zo graag dagelijks de afbeelding van Lodewijk van Deijssel wilde bezoedelen. Dat was de dichter Edward B.Koster. Zijn debuut, Liefde's dageraad en andere gedichten, was door Van Deyssel in De Nieuwe Gids niet al te vleiend besproken. Eigenlijk was de dichtbundel zelfs helemaal niet besproken, maar werden er alleen een paar opmerkingen over de debuterende dichter gemaakt. Van Deyssel noemde hem "iemant met een vies zieltje, een zieltje als een poepje".
Hij vergeleek Koster met een "oudachtig duf jufje, dat de kleren opdraagt van de menschen, bij wie ze vroeger in dienst is geweest". Koster heeft nog enige tijd met het plan rondgelopen om Van Deyssel naar aanleiding van deze en andere opmerkingen "kapot te schieten", maar volstond uiteindelijk met het aanbrengen van de beeltenis van Van Deyssel (die overigens bepaald niet moeder's mooiste was) op de bodem van zijn wc-pot.