Man & paard

Vrij algemeen wordt aanvaard, dat een mens een hoofd en benen heeft en een dier een kop en poten, al worden daarop door sommigen wel uitzonderingen gemaakt. Zo zijn er mensen, die om mij nooit duidelijk geworden redenen vinden, dat een paard een hoofd heeft en benen. Anderzijds heb ik een mens wel eens tegen een ander mens horen zeggen: "Blijf met je poten van (me, mijn vrouw, mijn kinderen) af". Helemaal consequent zijn we in het gebruik van menselijke en dierlijke ledematen dus niet en zelfs soms koppig. We spreken ook van een "potige" kerel, terwijl het dus eigenlijk "benig" zou moeten zijn.
Ik stel deze kwestie hier even aan de orde en ter discussie, omdat ik met het juiste gebruik van poten, benen, kop en hoofd een beetje in de problemen kwam bij het maken van een gedichtje:


Een eigenzinnig paard uit Made,
Ging in Zandvoort beentje baden.
Maar wat te ver in zee - o wonder,
Daar ging het bijna hoofdje onder.


"Dat is wel een discussie waard", 
Vermoedde toen dat hoofdig paard
En spoedde zich toen heel snel henen,
De staart beschaamd tussen de poten.


En nu maar zien, wie er het eerst reageert: één of meerderen van mijn trouwe lezers of mijn dochter. Want u zult inmiddels wel gemerkt hebben hoe kritisch en bijna hinderlijk zij haar vader volgt. Tot leeringh ende vermaeck misschien, maar toch...