Werkplaats

De entree van het complex heeft nog wel iets weg van een theater: een grote hal met rechts een uit de kluiten gewassen receptie met dito receptioniste achter de balie en links een ondanks het vroege uur al redelijk bezette foyer, maar als daarna al gauw een groot aantal geparkeerde rollators zichtbaar wordt, moet de indruk van een schouwburg snel worden herzien.


"Zo'n ziekenhuis is eigenlijk net een fabriek, vindt u niet?" zeg ik tegen een wat hulpeloos rondkijkende man, naast wie ik heb plaatsgenomen als ik eindelijk de afdeling heb gevonden, waar ik wezen moet.
"Ik vind het meer een werkplaats. Een soort schadeherstelbedrijf, al zullen ze misschien niet alle onderdelen van een mens in het magazijn op voorraad hebben".
"U zou zo'n ziekenhuis meer willen vergelijken met een garagebedrijf", veronderstelde ik.
"Ja, inderdaad. Zoals je je auto naar een garage brengt voor een paar nieuwe banden, zo breng je je vrouw naar het ziekenhuis voor een nieuwe heup".
"Alleen is in het ziekenhuis het gereedschap wat verfijnder".
"Dat mag ik wel hopen ja. Ik denk tenminste niet, dat ze zo'n nieuwe heup met een steeksleutel zullen vastzetten".
"En in de garage zullen ze weinig aan pincetten hebben", zo deed ik ook maar een duit in het zakje.
"Waar komt u eigenlijk voor, als ik vragen mag?"
Ik boog me een beetje naar hem over en fluisterde, waar ik voor kwam.
"Oh, daar is mijn zwager ook aan geholpen, maar hij heeft het niet.... nee, ik moet het anders vertellen. Mijn zwager had al heel lang last...
"Meneer Harmsen?" riep een frêle verpleegkundige door de wachtruimte.
De man naast me stond op.
"Sterkte in ieder geval", wenste hij mij toe.


"Was alles goed, pa?" wilde mijn dochter 's middags weten.
"Ja hoor, de carrosserie bleek nog in prima staat. Van de motor moeten alleen de kleppen wat worden bijgesteld".
"Hoe bedoel je? Moet ik me zorgen maken?"
"Je hebt je nog nooit zorgen om je vader gemaakt, dus dat zou ik nu ook maar niet doen".
"Als jij het zegt.... Heb je gisteren trouwens nog Valentijnskaarten gehad?"
"Ik??"
"Ja, waarom niet? Een ouwe vlam van vroeger, misschien...".
"Nee hoor, helemaal niks. Maar ik heb er elders op Internet toevallig wel een gedichtje over geschreven. Die het gelezen hebben, vonden het heel mooi, maar jij zult er wel weer niks aan vinden".
"Laat eens horen dan..."
"Nee, zoek het maar op".
"Heb je mijn weblog trouwens al gevonden".
"Nog geen tijd gehad".
"Nee, dat zal wel niet. Je hebt het nog nooit zo druk gehad, sinds je niks meer doet".


En waarachtig, ze heeft gelijk.