Deze weblog beoogt niet meer (en ook niet minder) dan een proeftuintje te zijn, waarin wordt geëxperimenteerd en gejongleerd met taal, zowel in proza als in poëzie. Neemt u de inhoud niet altijd even serieus: Wahrheit und Dichtung kunnen mijlenver uiteen liggen, maar soms ook verrassend dicht bij elkaar.

En schroomt u vooral niet om te reageren: rebekking@gmail.com


zondag 13 maart 2011

Dure dag

Eco- c.q. egoduct
Je hoeft niet eens veel kilometers over het rijkswegennet te rijden om al gauw geconfronteerd te worden met allerlei werkzaamheden aan en om de wegen, variërend van verbreding van wegen tot de bouw van imposante  ecoducten om de rode bosmier in de gelegenheid te stellen  om zonder levensgevaar ook eens een kijkje te gaan nemen aan de andere zijde van de snelweg. Deze werkzaamheden worden door Rijkswaterstaat met indrukwekkende borden en veel informatie langs de weg aangekondigd. Er staat op, wat er gaat gebeuren, wie wat uitvoert in wiens opdracht, hoe lang de werkzaamheden gaan duren en welke omleidingsroute wordt aanbevolen. Om maar een kleine greep te doen.


Nuttige en interessante informatie, die ik vanmiddag allemaal tot mij wilde nemen, toen ik langs Rijksweg 1 zo'n bord tegenkwam. Ik reduceerde mijn snelheid dus aanzienlijk om tijdig alles te kunnen lezen, geknipper en getoeter van medeweggebruikers op de koop toenemend. Ik begrijp best, dat het even oppassen geblazen is, als er iemand met een gangetje van 25 km/u over de snelweg rijdt, maar dat bord staat er natuurlijk óók niet voor niks. En nóg heb ik niet eens alles kunnen lezen, al vroeg Rijkswaterstaat een paar kilometer verder wel mijn begrip voor het eventuele ongemak wegens de beperkende verkeersmaatregelen. Dat geeft toch allemaal blijk van een klantvriendelijke benadering. En het werd zelfs nóg vriendelijker, toen ik even later een bordje langs de weg zag staan: "Heeft u klachten? Bel ......".  U begrijpt, dat ik dat telefoonnummer niet zo snel kon lezen. Dus maar even gestopt op de vluchtstrook, pen en papier gezocht en teruggelopen naar het bordje om het telefoonnummer te noteren. Want ook dít bordje stond daar natuurlijk niet voor nop.


Mijn voorbeeld werd trouwens nog door een andere automobilist gevolgd, al bleek het, toen ik weer terug was bij mijn eigen auto, een politiefunktionaris te zijn. Welke noodsituatie mij ertoe gebracht had om op de vluchtstrook te stoppen? Mijn uitleg bleek niet als een noodsituatie te kunnen worden aangemerkt. De man zei nog iets over vrije doorgang voor ambulances en brandweerauto's,  waarvan ik de hele dag nog geen exemplaar had gezien en vond mijn gedrag een boete waard ter grootte van een bedrag, waarmee je een compact-camera met gps kunt aanschaffen om al die informatie langs de snelwegen vast te leggen en thuis nog eens rustig te bekijken. Hetgeen ik dan ook zal doen.


Begaan als ik ben met het lot van anderen, ben ik nog een keer naar het bordje gelopen en heb het zo gedraaid, dat het vanaf de weg niet meer leesbaar was, zodat anderen niet dezelfde bekeuring riskeren. En hupsakee, nog een boete, nu wegens beschadiging, c.q. vernieling van rijkseigendom.


Toch handig, al die informatie langs de snelwegen. Goed, het bevordert niet direct de verkeersveiligheid, maar brengt wel geld in het laatje..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten