Deze weblog beoogt niet meer (en ook niet minder) dan een proeftuintje te zijn, waarin wordt geëxperimenteerd en gejongleerd met taal, zowel in proza als in poëzie. Neemt u de inhoud niet altijd even serieus: Wahrheit und Dichtung kunnen mijlenver uiteen liggen, maar soms ook verrassend dicht bij elkaar.

En schroomt u vooral niet om te reageren: rebekking@gmail.com


vrijdag 25 maart 2011

Too hay & trop herbe

Zou in de colofon van de Bijbel ook staan: "Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt..."?  Het lijkt me niet erg waarschijnlijk. De kerken zouden anders wel kunnen sluiten. Maar in een recent boekje vol met van het Internet geplukte citaten, taalkundige spitsvondigheden en andere vermakelijkheden staat het wèl. Het doet mij toch ietwat vreemd aan: "Het is verboden, gestolen waar te stelen". Of iets dergelijks. Maar de verleiding tot verzamelen is natuurlijk wel buitengewoon groot. Het Internet is één kolossale vergaarbak van wetenswaardigheden van allerlei aard. Je hoeft er alleen maar wat ordening in aan te brengen. Jammer, dat ik die kans nu weer voorbij heb laten gaan. Want het boekje, dat nu voor me ligt, had ik zelf ook samen kunnen stellen. En ik had er zelfs nog bij kunnen blijven zitten.
Ook al moest ik laatst bekennen:


Ik loop voortdurend op mijn tenen,
Om de vooruitgang bij te benen.
Ik surf me suf,
Mail over love,
En ik kwetter
Me te pletter,
Al stemt al dat getwitter
Me soms ook wel bitter,
Daar al het pogen mij niet baat,
En mijn stem helaas verloren gaat.


Op weg naar de boekhandel kwam ik nog een klasgenootje van me tegen, dat ik al enkele tientallen jaren niet meer had gezien. Ze was bepaald niet "het mooiste meisje van de klas", waar Driek van Wissen zo lyrisch over schrijft in het eerste gedicht van zijn bundel "Onverwoestbaar mooi". En ze was er in de jaren nadien ook niet mooier op geworden. Toch herkende ik haar meteen en zei haar ook: "Je ziet het Carla, ik vergeet nooit een gezicht, maar ik maak voor jou graag een uitzondering". Waarom ze toen ineens zo'n haast had, weet ik niet... Nostalgie is ook niet meer wat het geweest is.


Ook echt gebeurd:


Mijn vriend Gerard van Dalen,
Signeerde met zijn initialen,
Totdat zijn vrouw Annemarie,
Hem wees op deze blasfemie.


En straks (Hongarije - Nederland) maar weer eens kijken hoe op een groen gazonnetje je je medemens straffeloos mag mishandelen en verwonden, waar er overal elders forse straffen op staan. Sommige voetballers hebben het in dat opzicht ver geschopt.


Het wordt trouwens ook weer weer om wat wad te lopen.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten