Snippers

Omdat ik niets te verbergen heb, publiceerde ik hier een paar dagen geleden een onvoltooid gedichtje. Ik wist na de vierde regel werkelijk niet, wat de vrouw uit dat versje de mannen nou eigenlijk wilde laten geloven:


Met haar loslippigheid,
Van onder en van boven,
Wist zij van tijd tot tijd
Menig man te doen geloven..



Ongevraagd kreeg ik verrassend genoeg van diverse lezers suggesties voor aanvulling of voltooiing van het versje. De meeste konden niet door de beugel en die laat ik hier dan ook onvermeld, zoals bijvoorbeeld:


Dat bij een gesloten mond,
Er niets naar binnen komt.


Woorden van gelijke strekking  zei mijn moeder vele decennia geleden al tegen me, toen ze de inhoud van een potje Olvarit (ik geloof spinazie) bij mij naar binnen trachtte te krijgen.
Dus aan zo'n aanvulling heb ik niets. Een open deur... Al moet ik toegeven, dat ik desondanks nog heb geprobeerd om een diepere gedachte achter die twee regeltjes te ontdekken. Vergeefs, helaas.
Een andere lezer schreef, dat naar zijn mening ik me bij het maken van gedichtjes meer laat leiden door bepaalde rijmcombinaties of taalkundige spitsvondigheden, dan door emoties, gevoelens van romantische of erotische of dergelijke aard. 
Dat is helemaal juist, midden in de roos, al ben ik bang, dat ik de betreffende lezer daarmee ietwat teleur stel.


Daarom, én om de geest te slijpen tot besluit een eenvoudige, taalkundige opgave, die niettemin heel wat mensen voor problemen heeft gesteld, inclusief de krant, waaraan onderstaand bericht is ontleend. Vraag is, of het in de volgende zin hangt moet zijn of hangen? En waarom.


GOUDA - De groep Marokkanen, die een 15-jarig meisje in Gouda heeft belaagd en haar fiets stal, hangt/hangen volgens de politie forse straffen boven het hoofd.