Slok-op

In "Slok-op" heerste gisteravond de gezelligheid, die een dorpscafé doorgaans kenmerkt en betaamt. Ik was wat laat, maar vond aan de bar nog een plekje tussen een onvrede met het leven uitstralende man en een ietwat wulps ogende dame, overigens niet uit "het leven", want dát leven kennen ze hier niet. Voor zover ik weet althans.
"Ik begin er niet meer aan", zei de man naast me, tegen niemand in het bijzonder.
"Waar begin je niet meer aan, Kees?" wilde de vrouw aan de andere kant naast me weten.
"Ik stem niet meer. Ik had toch al geen hoge pet op van de politiek, maar nu kunnen ze me helemaal de bout hachelen".
"Wat is er dan mis met de politiek, Kees?" vroeg de vrouw achter me langs.
"Wat er mis is? Alles! Het zijn net een stel kwajongens. Vroeger stond je voor je eigen idealen en principes, ramde je jezelf op de borst, omdat je stond voor een goede zaak. Tegenwoordig geven ze alleen maar af op de tegenstander. Neem nou die Job of Joop. Ik heb nog nooit zo'n kinderachtige man gezien. Laat ze die maar weer gauw naar de crèche sturen. Met een oppasser erbij, want anders wordt ie nog misbruikt. Stelletje kleuters!"
"Nou Kees, het zit je wel hoog hè?" zei de vrouw nu vóór me langs, daarbij het nodige op de bar leggend.
"Ik wil er niks meer over horen. Chef, geef die man hier nog maar een borrel. Truus, jij ook nog eentje?"
"Omdat je zo aandringt" zei Truus.
"Drong jij maar eens aan", mompelde Kees, nauwelijks verstaanbaar.
"Wat zei je, Kees?"
"Dat geld bij mij thuis kennelijk geen rol meer speelt...."
"Hoe dat dan?"
'Komt mijn vrouw vanmiddag met vier strijkijzers thuis..."
"Vier strijkijzers? Wat moet een mens nou met vier strijkijzers?"
"Dat vroeg ik me ook af, dus ik zeg tegen Mien: "Mens, wat moet jij nou met vier strijkijzers?"
"En?"
"Wat dacht je? Ze waren in de aanbieding: bij aankoop van drie merkartikelen het vierde gratis. Nou, zei Mien, zo'n kans krijg ik niet iedere dag. En die aanbieding gold niet alleen voor pannen, maar ook voor strijkijzers. Zo maar 60 Euro cadeau gekregen. Dat zei ze".
"Ach Kees, zit er maar niet over in. Misschien gaat er wel eens eentje kapot. Hoef je niet meteen helemaal naar de winkel".
"Vrouwen en uien: je krijgt er tranen van in je ogen".
"Rook je nog steeds, Kees?"
"Sjekkies".
"Dan heb ik nieuws voor je. Ondanks de accijnsverhoging per 1 maart is een pakje Drum niet duurder geworden. Dat is het goede nieuws. Nu het slechte: Er zit wel een paar gram minder in. Ik heb even uitgerekend, dat als dit zo doorgaat, de prijs van een pakje Drum over tien jaar nog steeds hetzelfde is als tien jaar geleden. Alleen zit er over tien jaar niks meer in". 


Omdat de communicatie tussen Kees en Truus zich dan weer eens voor en dan weer eens achter me langs voltrok, stelde ik Truus voor om van plaats te verwisselen: "Dat praat wat makkelijker".
"Nee hoor jongen, blijf jij maar rustig zitten", zei ze moederlijk, terwijl ze mijn dochter had kunnen zijn.
"Ik ga naar huis Kees", zei Truus even later. "Loop je nog even mee. Want geld speelt nou geen rol meer, zei je toch?"


Soms is het leven ondoorgrondelijk.