Zomer

Zo, vannacht om twee uur opgestaan om de klok een uur vooruit te zetten. En meteen ook even onze haan op de zomertijd ingesteld. Dat kan gelukkig nog op het platteland. Toch zit me dat verloren uur ieder jaar weer dwars. Uit mijn bloeiperiode dateert nog dit:

Van hogerhand bevolen,

Is mij vannacht een uur ontstolen. 

Dat is precies de tijd,

Die ik doorgaans aan de liefde wijd.

Ik zal nu tot het najaar moeten wachten,

Doch min intussen in gedachten.

Het volgende onderwerp heeft met het voorafgaande niets te maken, ook al heeft het er een beetje de schijn van. Het gaat over de fluit, zoals die in Hamelen werd bespeeld om ratten te vangen, of door Mozart werd gebruikt om te betoveren of door een ketel om te laten weten, dat de inhoud kookt.

Het woordje fluit wordt dus in vele betekenissen en te pas en te onpas (dus ook als het niet past) gebruikt. Laatst vertrouwde een vriend me nog toe (hetgeen ik al lang wist):
- Ik heb bij mijn vrouw geen fluit in te brengen...
- Oh, ik dacht, dat dat nou net het enige was, wat je wél hebt in te brengen..
- Wat bedoel je... ik snap er geen fluit van...
Fluit dus hier (onder andere) in de betekenis van niets. Ik heb te bevoegder plaatse navraag gedaan, waar die betekenis van fluit oorspronkelijk vandaan komt. Want we gebruiken tenslotte dagelijks uitdrukkingen als: Dat interesseert me geen fluit. Daar weet ik geen fluit van. Hij brengt er geen fluit van terecht enz. Dat zal met de fluit als muziekinstrument niets te maken hebben, ook al heb je die in soorten (van blok- tot toverfluit) en maten (van scheidsrechtersfluitje tot stoomfluit).


Ik heb even zitten denken aan de uitdrukking "Een fluitje van een cent". Dat wijst ook op iets van weinig of geen waarde of betekenis. Al heb ik vroeger een fluitje gehad, dat toch wel iets duurder was, hoewel het bestond uit niet veel meer dan een stukje bamboe met wat gaatjes erin. Ja ja, ik heb vroeger ook blok gefloten. En dwars. Maar daar vond ik geen fluit aan. Anderen ook niet, want ze noemden me een "fluitje-roer-me-niet", al verstond ik altijd "je fluit ontroert me niet". Dirty mind, tóen al. Daar heb ik een soort trauma aan overgehouden. Ik heb ook nooit naar meisjes gefloten. Maar goed ook, want gisteren las ik nog: "Mannen die naar vrouwen fluiten, kunnen naar vrouwen fluiten". Zo, nou u weer. En zo sluiten we dit onderwerp toch nog flierefluitend af.
Al houdt u de resultaten van mijn navraag (bij Onze Taal) natuurlijk nog te goed.