Relaties

- Hoi pap, ik ben er weer.
- Da's mooi. Ik wist niet eens, dat je weg was.
- Even een paar dagen ertussenuit met iemand van de Wasknijper.
- En? Was het inderdaad een knijper?
- Niet zo flauw doen, pap.
- Dat is niet flauw, dat is meelevende belangstelling, zoals een vader voor zijn dochter behoort te hebben. Al heeft niet iedere vader dat.
- Je doelt zeker op de vader van dat 12-jarige meisje in Groningen. Wat vreselijk hè? Ik heb het gelezen. En ook al een moeder van 63 in Groningen. Daar gebeurt wél wat. Misschien is dat meisje wel te vroeg aan Giphart begonnen...
- Je denkt toch niet, dat ze door een gespalkt klasgenootje te grazen is genomen? Zal wel weer zo'n geval zijn, waar bijvoorbeeld mijn genealogisch computerprogramma geen raad mee weet.
- Hoe bedoel je?
- Dat het programma op tilt gaat of dienst weigert, als Arnold niet alleen jouw broer zou zijn, maar ook je neef.
- Huh? Maar daar is in Groningen toch geen sprake van?
- Nee, dat niet, maar het programma vertikt het ook om iemand tegelijkertijd als vader en grootvader te accepteren.
- Oh, jij denkt.....
- Dat mag ík denken. Jij niet, want jij hebt geleerd, dat uit feiten en omstandigheden eerst een redelijk vermoeden van schuld moet bestaan, alvorens je iemand als verdachte mag aanmerken. Zo is het toch?
- Helemaal goed. Chapeau! Hoe weet je dat zo precies?
- Ach je vader leest ook nog wel eens wat anders dan een biografie van Elsschot of "Taal is zeg maar echt mijn ding".
- Wat zeg je nou?
- Ik zei: Taal is zeg maar echt mijn ding.
- Kan je dat niet wat gewoner zeggen.
- Dat is de titel van een boek, liefje. Lijkt me trouwens ook wel wat voor jou. Van Paulien Cornelisse, een soort vrouwelijke Jan Kuitenbrouwer. En misschien wel de dochter van Igor Cornelisse.
- Laat de familieverhoudingen nou maar aan je computerprogramma over. Dat lijkt me veiliger, want wat jij niet allemaal aan relaties verzint... Oh, de machine begint te piepen, ik moet naar m'n was...
- Knijper?
- Doei, ik bel nog wel.